بهینه سازی تخصیص نواحی شهر تهران به ایستگاه های انتقال پسماند در جهت توسعه پایدار شهری،مطالعه موردی: ایستگاه انتقال پسماند کوهک و یاران

عدم توجه به توسعه پایدار، امروزه انسان ها را با مشکلات پیچیده و بغرنجی روبرو کرده است. بطور کلی مدیریت پسماند درکشورهای درحال توسعه، به عنوان یکی از شاخصه های مهم توسعه در سطح کلان مطرح است و هر گونه اصلاح در سیستم مدیریت پسماند نقش کلیدی در دستیابی به مدیریت پایدار پسماندها دارد. در عرصه مدیریت پسماند، حمل ونقل یکی از مراحل اساسی است که بخش بزرگی از هزینه را به خود اختصاص داده است. لذا هرگونه اصلاح و ساماندهی در این بخش، علاوه بر اثرات زیست محیطی و بهداشتی، موجب کاهش هزینه و بهره روی اقتصادی کل سیستم مدیریت پسماند خواهد شد. در این تحقیق بهینه سازی تخصیص نواحی به دو ایستگاه انتقال پسماند کوهک و یاران با هدف انتقال پسماند در حداقل زمان پیمایش، بهبود وضعیت سرویس دهی ایستگاه ها و پوشش دهی صحیح ایستگاه های انتقال پسماند و در کل افزایش راندمان سیستم انتقال پسماند از نواحی به ایستگاه های مورد مطالعه صورت گرفت. از آنجائیکه پوشش دهی بهینه ایستگاه های انتقال پسماند با گذشت زمان و با تغییر جمعیت و به تبع آن تغییر میزان تولید پسماند تغییر میکند در این تحقیق، تخصیص بهینه برای دوره کوتاه مدت 5 سال آینده نیز انجام شد. بکارگیری مدل location-allocation با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایarcgis و سایر نرم افزارهای جانبی و همچنین تحلیل زمان سفر با استفاده از نرم افزارspss در این طراحی، بهینه سازی پوشش ایستگاه ها را با توجه به معیارهای موثر به همراه داشته است و در نهایت و اثرات بهینه سازی تخصیص نواحی به ایستگاه های مورد مطالعه از ابعاد مختلف فنی، زیست محیطی و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق، تسریع در عملیات انتقال پسماند ناشی ازکاهش زمان سفر ماشین های حمل زباله، تعادل بین پسماندهای منتقل شده از نواحی و ظرفیت ایستگاه ها و استفاده نهایی از ظرفیت ایستگاه های کوهک و یاران است که با پوشش دهی بهینه ایستگاه های انتقال پسماند مورد مطالعه، این امر محقق گردید.